کود ضد سرمازدگی درختان از منابع طبیعی در آن زمان و در گذشته های دور مانند فضولات حیوانات، خاکستر و استخوان استفاده می شد.
لیبگ استفاده آینده از مواد مصنوعی در کاربرد کود را پیش‌بینی کرد.
به عنوان یک اصل کشاورزی باید پذیرفت که موادی که از خاک حذف شده اند باید به طور کامل به آن بازگردانده شوند، و اینکه آیا این ترمیم با مدفوع، خاکستر یا استخوان انجام شود، تا حد زیادی یک مشکل است.
موضوع بی تفاوتی زمانی می رسد که مزارع را با محلول شیشه (سیلیکات پتاس)، با خاکستر کاه سوخته و با نمک های اسید فسفریک که در کارخانه های شیمیایی تهیه می شود، کود می دهند، دقیقاً همانطور که در حال حاضر داروهای تب و گواتر داده می شود.
این توضیح می دهد که عملکرد محصول بوسیله عنصر ضروری که کمترین میزان عرضه را در خاک دارد محدود می شود.
بنابراین، تامین آن عنصر محدود کننده منجر به بهبود بهره وری محصول می شود و قانون حداقل به عنصر دیگری منتقل می شود.
در اینجا بخشی از گزارش از نسخه سوم آمریکایی توسط جان دبلیو وبستر، 1842 آمده است:
کوچکترین تردیدی وجود ندارد که خاک باید به تدریج اجزای تشکیل دهنده خود را که در دانه ها، ریشه ها و برگ های گیاهان پرورش یافته بر روی آن حذف می شوند، از دست بدهد.
حاصلخیزی خاک نمی‌تواند بی‌خطر بماند، مگر اینکه تمام موادی را که به این ترتیب از آن محروم شده است، در آن جایگزین کنیم.»
اکنون این توسط کود دامی صورت می‌گیرد.
ظاهراً منظور از کود دامی به کاربرد کود بوده است.
Geisseler و Scow دریافتند که با کاربرد کود، زیست توده میکروبی خاک در مقایسه با شرایط بدون کود 15.1 درصد افزایش یافته است، اما کاربرد کود تمایل به کاهش زیست توده میکروبی خاک در pH <5 و افزایش تجمع زیست توده میکروبی خاک در سطوح pH بالا دارد.
کود ضد سرمازدگی تأثیر بیشتری بر ساختار جامعه میکروبی نسبت به کودهای شیمیایی دارند.
شیونگ و همکاران دریافتند که کاربرد کودهای آلی بروز بیماری‌های خاک را کاهش داده و ساختار و عملکرد جامعه باکتریایی خاک را بازسازی می‌کند.
