برای موثر بودن، عایق رطوبتی باید شامل یک پوشش کامل یا پیوسته از ساختار زیر درجه باشد، که محفظه کاملی از تمام مناطقی که تحت فشار هیدرواستاتیک و/یا آلاینده‌های شیمیایی هستند فراهم می‌کند.
وقفه در دیوارهایی که با فلاشینگ های دیواری یا سایر تداوم سیستم عایق رطوبتی ایزوگام پنج میل محافظت نمی شوند، مانع ضد آب را از بین می برد و آن را بی اثر می کند.
عایق کاری: عایق مورد استفاده در سیستم های عایق رطوبتی دو هدف اساسی دارد: مقاومت حرارتی و حفاظت غشایی. عایق در سیستم های عایق رطوبتی باید ایزوگام دلیجان همیشه بالای غشاء اعمال شود.
در هر دو کاربرد عمودی و افقی، عایق از غشاء در برابر پس زدن و ترافیک ساختمانی در هنگام اعمال بر روی غشا محافظت می کند. سیستم های عایق رطوبتی نسبت به سیستم های سقفی در معرض بارهای ترافیکی بالاتری قرار دارند و عایق با مقاومت فشاری بالای خود به عنوان محافظت بیشتر عمل می کند.
مقاومت حرارتی عایق بسیار بیشتر از سنگدانه یا پر شدن خاک در فضاهای اشغال شده گرم شده و دارای تهویه مطبوع است. حتی در سردترین آب و هوا، عایق – هنگامی که در بالای غشاء اعمال می شود – دمای غشا را بالاتر از نقطه شبنم حفظ می کند و تراکم را از بین می برد.
به دلیل قرار دادن عایق در یک سیستم ضد آب، تنها یک انتخاب عایق وجود دارد: تخته پلی استایرن اکسترود شده. پلی استایرن اکسترود شده تنها عایق تجاری موجود است که ایزوگام ضد شوره هم مقاومت فشاری بالا (60 psi) و هم مقاومت در برابر رطوبت را فراهم می کند.
مقاومت در برابر رطوبت لازم است زیرا عایق محافظت نشده و در معرض نفوذ مداوم رطوبت قرار دارد. مطالعات نشان داده است که پلی استایرن اکسترود شده تقریباً 80 درصد مقاومت حرارتی خشک خود را در شرایط مرطوب نگه می دارد.
عایق باید به صورت کاملاً چسبیده روی سطوح عمودی ایزوگام یکتا گستر تنظیم شود. کاربرد عایق بر روی سطوح افقی باید مطابق با الزامات سازنده سیستم عایق رطوبتی باشد.
- منابع:
- تبلیغات:
